برنامه های یادگیری از راه دور داده های کودکان را در "مقیاس سرگیجه" به اشتراک گذاشتند

یک تحقیق بین المللی نشان داد که ابزارهای آموزشی مورد استفاده دانش آموزان در طول همه گیر اطلاعات خود را با تبلیغ کنندگان و کارگزاران داده که می توانند آنها را در سراسر وب ردیابی کنند ، به اشتراک گذاشتند.

کلاس چهارم در لاس وگاس در طول همه گیر در یک کلاس خواندن آنلاین شرکت می کند.(ایتان میلر/گتی تصاویر)

طبق تحقیقات بین المللی که نگرانی هایی در مورد تأثیر یادگیری از راه دور بر روی حریم خصوصی کودکان به صورت آنلاین داشته است ، میلیون ها کودک رفتارهای آنلاین و اطلاعات شخصی خود را که توسط برنامه ها و وب سایت هایی که برای مدرسه در طول این بیماری برای مدرسه استفاده می کردند ، ردیابی کرده اند.

ابزارهای آموزشی توسط ولسوالی های مدرسه توصیه می شد و ریاضیات تعاملی و درس خواندن را به کودکان به عنوان پیش دبستانی ارائه می داد. اما بسیاری از آنها همچنین اطلاعات دانش آموزان را جمع آوری کرده و آن را با بازاریابان و کارگزاران داده به اشتراک می گذارند ، که سپس می توانند پروفایل های داده ای را که برای هدف قرار دادن کودکان با تبلیغاتی که از آنها پیروی می کنند ، بسازند.

این یافته ها از جامع ترین مطالعه تا به امروز در مورد فناوری هایی که کودکان و والدین تقریباً دو سال به آن اعتماد داشتند ، با تغییر آموزش ابتدایی از مدارس به خانه ها انجام می شود.

محققان با گروه مدافع دیده بان حقوق بشر ، 164 برنامه آموزشی و وب سایت مورد استفاده در 49 کشور را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و یافته های خود را با واشنگتن پست و 12 سازمان خبری دیگر در سراسر جهان به اشتراک گذاشتند. کنسرسیوم ، Edtech در معرض دید ، توسط شبکه سیگنال های غیرانتفاعی تحقیقاتی هماهنگ شد و گزارشگری و بررسی فنی بیشتر را انجام داد.

آنچه محققان پیدا کردند نگران کننده بود: تقریبا 90 درصد از ابزارهای آموزشی برای ارسال اطلاعاتی که به شرکتهای فناوری تبلیغاتی ارسال شده اند ، طراحی شده اند که می توانند از آن برای تخمین علایق دانش آموزان و پیش بینی آنچه ممکن است بخواهند خریداری کنند ، استفاده کنند.

محققان دریافتند که این ابزارها اطلاعاتی را به نزدیک به 200 شرکت تبلیغاتی ارسال کرده اند ، اما تعداد معدودی از برنامه ها به والدین فاش شده اند که چگونه شرکت ها از آن استفاده می کنند. محققان گفتند ، برخی از برنامه ها در سیاست های حریم خصوصی خود از نظر فنی در نظارت فنی اشاره داشتند ، در حالی که بسیاری دیگر به هیچ وجه ذکر نکردند.

محققان گفتند ، این وب سایت ها داده های کاربران را با غول های تبلیغاتی آنلاین از جمله فیس بوک و گوگل به اشتراک گذاشتند. آنها همچنین خواستار دسترسی به دوربین ها ، مخاطبین یا مکان های دانش آموزان شدند ، حتی اگر به نظر می رسید برای کار در مدرسه آنها غیر ضروری است. برخی از کلیدهای دانش آموزان را ضبط کردند ، حتی قبل از اینکه "ارسال" کنند.

به گفته محققان، «مقیاس سرگیجه‌آور» ردیابی، نشان داد که چگونه انگیزه‌های مالی اقتصاد داده حتی جوان‌ترین کاربران اینترنت را در معرض خطرات «غیرقابل اجتناب» حفظ حریم خصوصی قرار داده است – حتی در شرایطی که شرکت‌ها از یک جریان درآمدی عمده سود می‌برند.

هی جونگ هان، محقق اصلی، نوشت: «کودکان به همان اندازه احتمال دارد که در کلاس‌های مجازی خود تحت نظر باشند که بزرگسالان در بزرگترین مراکز خرید مجازی جهان خرید می‌کنند».

مناطق مدرسه و سازندگان سایت‌ها از استفاده از آن‌ها دفاع کردند و برخی از شرکت‌ها گفتند که محققان اشتباه کرده‌اند و به جای محدود کردن تحلیل‌های خود به صفحات داخلی دانش‌آموزی، که به گفته‌ی آنها حاوی تعداد کمتری است، صفحات اصلی برنامه‌ها را که شامل کدهای رهگیری می‌شود، درج کرده‌اند. بدون ردیابمحققان از این کار با ذکر این نکته دفاع کردند که دانش‌آموزان اغلب مجبور بودند قبل از شروع درس‌هایشان در صفحات اصلی وارد شوند.

همه گیری ویروس کرونا به طور ناگهانی زندگی کودکان در سراسر جهان را به هم ریخت و مدارس را برای بیش از 1. 5 میلیارد دانش آموز در عرض تنها چند هفته تعطیل کرد. اگرچه برخی از کلاس‌های درس بازگشایی شده‌اند، ده‌ها میلیون دانش‌آموز از راه دور باقی می‌مانند، و بسیاری از آنها اکنون برای بخش عمده روزهای مدرسه خود به برنامه‌های آموزشی وابسته هستند.

با این حال، بحث عمومی کمی در مورد اینکه چگونه شرکت‌هایی که برنامه‌های آموزش از راه دور را به آن‌ها وابسته می‌کنند، از سود بادآورده همه‌گیر داده‌های دانش‌آموزان سود برده‌اند، وجود داشته است.

به عنوان مثال، اپلیکیشن آموزشی Schoology می‌گوید که بیش از 20 میلیون کاربر دارد و توسط 60000 مدرسه در برخی از بزرگترین مناطق مدارس ایالات متحده استفاده می‌شود. این مطالعه کدی را در برنامه شناسایی کرد که به آن امکان می داد یک شناسه منحصر به فرد را از تلفن دانش آموز استخراج کند، که به عنوان شناسه تبلیغاتی شناخته می شود، که بازاریابان اغلب برای ردیابی افراد در برنامه ها و دستگاه های مختلف و ایجاد نمایه در مورد محصولاتی که ممکن است استفاده کنند. می خواهند بخرند

یکی از نمایندگان PowerSchool که برنامه را توسعه داده است، همه سؤالات را به خط مشی حفظ حریم خصوصی این شرکت ارجاع داده است، که می گوید شناسه های تبلیغاتی را جمع آوری نمی کند یا اطلاعات دانش آموزان را برای اهداف بازاریابی در اختیار شرکت ها قرار نمی دهد. اما این سیاست همچنین می‌گوید که وب‌سایت این شرکت از ابزارهای شخص ثالث برای نشان دادن تبلیغات هدفمند به کاربران بر اساس «سابقه مرور آنها در سایر وب‌سایت‌ها یا دستگاه‌های دیگر» استفاده می‌کند. این خط‌مشی نگفت که کدام شرکت‌های شخص ثالث داده‌های کاربران را دریافت کرده‌اند.

در این سیاست همچنین آمده است که "آگاهانه هیچ اطلاعاتی از کودکان زیر 13 سال" جمع آوری نمی کند ، مطابق با قانون حمایت از حریم خصوصی کودکان یا COPPA ، قانون ایالات متحده که نیاز به محدودیت های ویژه ای برای داده های جمع آوری شده از کودکان خردسال دارد. با این حال ، نرم افزار این شرکت در اوایل مهدکودک برای کلاسهای درس به بازار عرضه می شود ، که برای بسیاری از کودکان در حدود 4 سالگی شروع می شود.

در این تحقیقات اذعان شده است که دقیقاً نمی تواند تعیین کند که داده های دانشجویی در طول استفاده در دنیای واقعی جمع آوری شده است. اما این مطالعه نشان داد كه چگونه این نرم افزار برای كار طراحی شده است ، چه داده هایی برای برنامه ریزی برای دسترسی به آنها برنامه ریزی شده است و این داده ها به کجا ارسال می شود.

هان نوشت ، ولسوالی های مدارس و مقامات دولتی که ابزارها را توصیه کرده بودند ، "هزینه های واقعی ارائه آموزش آنلاین را بر روی کودکان ، که مجبور به پرداخت هزینه های اساسی خود با حقوق اساسی حریم خصوصی بودند ، بارگذاری کرده بودند."

محققان گفتند که آنها تعدادی از ردیاب ها را در وب سایت های مشترک در مدارس ایالات متحده پیدا کردند. وب سایت ST Math ، "برنامه آموزشی بصری" برای دانش آموزان دبستان ، ابتدایی و دبیرستان ، داده های کاربر را با 19 ردیاب شخص ثالث از جمله فیس بوک ، گوگل ، توییتر و سایت تجارت الکترونیکی Shopify به اشتراک گذاشته است.

Kelsey Skaggs ، سخنگوی مؤسسه تحقیقاتی ذهن مستقر در کالیفرنیا ، که ST Math را اداره می کند ، در بیانیه ای گفت که این شرکت "هیچ اطلاعاتی قابل شناسایی شخصی را در سوابق دانشجویی به منظور تبلیغات هدفمند یا اهداف تجاری دیگر به اشتراک نمی گذارد" و این کار را انجام می دهد. همانطور که در صفحه اصلی خود انجام می شود ، از همان ردیاب ها در سکوی دانشجویی خود استفاده نکنید.

اما محققان گفتند که آنها نه تنها در سایت اصلی ST Math بلکه در صفحات ارائه بازی های ریاضی برای Prekindigarten و کلاس اول ، ردیاب ها را پیدا کردند.

سخنگوی گوگل ، کریستا مالدون گفت: این شرکت در حال بررسی ادعاهای محققان است و در صورت یافتن هرگونه تخلف از قوانین حفظ حریم خصوصی داده های خود ، که شامل ممنوعیت تبلیغات شخصی با هدف حساب های خردسالان است ، اقدام خواهد کرد. سخنگوی شرکت مادر فیس بوک ، متا ، گفت که این امر محدودیت چگونگی به اشتراک گذاشتن داده های کودکان و چگونگی تبلیغ کنندگان می تواند کودکان و نوجوانان را هدف قرار دهد.

این مطالعه با افزایش نگرانی در مورد خطرات حریم خصوصی صنعت آموزشی و فناوری افزایش می یابد. کمیسیون تجارت فدرال هفته گذشته در بیانیه سیاست و خواستار اجرای قوی تر COPPA رای داد ، در حالی که رئیس لینا خان اظهار داشت که این قانون باید به "اطمینان حاصل کند که کودکان می توانند بدون نیاز به تسلیم در شیوه های نظارت تجاری ، کارهای مدرسه خود را انجام دهند."

COPPA به برنامه ها و وب سایت ها نیاز دارد تا قبل از جمع آوری داده های کودکان ، رضایت والدین را دریافت کنند ، اما در صورت تعیین اطلاعات برای استفاده آموزشی ، مدارس می توانند از طرف آنها رضایت دهند.

در یک اطلاعیه ، FTC اعلام کرده است که برای "اجرای هوشیارانه" مقررات قانون ، از جمله ممنوعیت های مربوط به نیاز به کودکان برای ارائه اطلاعات بیشتر از آنچه لازم است و محدودیت های مربوط به استفاده از داده های شخصی برای اهداف بازاریابی است. به گفته وی ، شرکت هایی که قانون را نقض می کنند ، می توانند با جریمه و مجازات های مدنی روبرو شوند.

واضح است که ابزارها تأثیر گسترده ای دارند. به عنوان مثال ، در لس آنجلس ، بیش از 447،000 دانش آموز از Schoology استفاده می کنند و 79،000 از ST Math استفاده می کنند. تقریباً 70،000 دانش آموز در مدارس دولتی شهرستان میامی-داد از Schoology استفاده می کنند.

هر دو ولسوالی گفتند که آنها برای محدود کردن خطرات حریم خصوصی اقدام کرده اند ، در حالی که لس آنجلس به شرکت های نرم افزاری نیاز دارد تا طرحی را ارائه دهد که نشان می دهد از اطلاعات دانشجویی محافظت می شود در حالی که میامی-داد گفت که این روند ارزیابی "کامل و گسترده" را قبل از ورود به سیستم انجام داده است. سال گذشته

محققان گفتند که بیشتر مناطق مدرسه ای که آنها مورد بررسی قرار داده اند ، قبل از تأیید ابزارهای آموزشی ، هیچ گونه ارزیابی حریم خصوصی فنی انجام نداده اند. محققان گفتند ، از آنجا که سیاست های حفظ حریم خصوصی شرکت ها اغلب میزان نظارت آنها را مبهم می کند ، مقامات منطقه و والدین اغلب در تاریکی در مورد نحوه جمع آوری یا استفاده از داده های دانش آموزان در تاریکی باقی می مانند.

برخی از برنامه های محبوب که توسط محققان مورد بررسی قرار گرفته اند ، به هیچ وجه کودکان را ردیابی نمی کنند و نشان می دهند که می توان یک ابزار آموزشی بدون قربانی کردن حریم خصوصی ایجاد کرد. این تجزیه و تحلیل نشان می دهد که برنامه هایی مانند Kids Math Kids و کتاب داستان آفریقایی به کودکان تبلیغ نمی کنند ، جزئیات شناسایی آنها را جمع آوری می کنند ، به دوربین های خود دسترسی پیدا می کنند ، مجوزهای نرم افزاری بیشتری را از حد لازم درخواست می کنند و یا داده های خود را به شرکت های تبلیغاتی ارسال می کنند. آنها فقط درسهای یادگیری ساده را ارائه می دادند ، نوعی که دانش آموزان برای ده ها سال به آن اعتماد کرده اند.

Vivek Dave، پدر سه فرزند در تگزاس که شرکت RV AppStudios Math Kids را می سازد، گفت که این شرکت برای خریدهای درون برنامه ای در برخی از بازی های جستجوی کلمه و پازل که برای بزرگسالان طراحی شده اند هزینه می گیرد و سپس از آن پول برای کمک به ساخت برنامه های آموزشی بدون آگهی استفاده می کند.. از زمان راه اندازی بازی الفبای هفت سال پیش، این شرکت 14 اپلیکیشن آموزشی ساخته است که امسال 150 میلیون بار نصب شده اند و اکنون به بیش از 35 زبان در دسترس هستند.

او گفت: «اگر اشتیاق دارید و فقط سعی می کنید آنها را درک کنید، نیازی به انجام این همه سطح ردیابی ندارید تا بتوانید با بچه ها ارتباط برقرار کنید. اولین آزمایش کننده بتا من بچه هایم بودند. و من این را برای بچه‌هایم نمی‌خواستم.»

محققان استدلال کردند که دولت‌ها باید ممیزی حریم خصوصی داده‌ها را از برنامه‌های کودکان انجام دهند، تهاجمی‌ترین برنامه‌ها را حذف کنند و به معلمان، والدین و کودکان کمک کنند تا از جمع‌آوری بیش از حد یا سوء استفاده از داده‌ها جلوگیری کنند.

آنها گفتند که شرکت ها باید تلاش کنند تا اطمینان حاصل کنند که با اطلاعات کودکان متفاوت از سایرین رفتار می شود، از جمله اینکه از تبلیغات و ردیاب ها دور می شوند. و قانون‌گذاران باید این نوع حمایت‌ها را در مقررات کدگذاری کنند، بنابراین شرکت‌ها اجازه ندارند خودشان را پلیس کنند.

بیل فیتزجرالد، محقق حریم خصوصی و معلم سابق دبیرستان که در این مطالعه شرکت نداشت، ردیابی دانش‌آموزان توسط اپلیکیشن‌ها را نه تنها از دست دادن حریم خصوصی بلکه فرصتی از دست رفته برای استفاده از بهترین فناوری به نفع خود می‌داند. مدارس و توسعه‌دهندگان نرم‌افزار به‌جای اصلاح روش‌های قدیمی برای جمع‌آوری اطلاعات کاربر، می‌توانستند ایده‌های خلاقانه‌تری را دنبال کنند تا کودکان را برای یادگیری هیجان‌زده کنند.

فیتزجرالد گفت: "ما تخیل جمعی و دیدگاه خود را در مورد اینکه چه نوآوری در فناوری می تواند به ارائه محصولات شخص ثالثی که از راه دور به کلاس درس نزدیک نیستند و بهترین علایق ما را در دل ندارند برون سپاری کرده ایم."

گفت‌وگویی که صنعت از ما می‌خواهد این است: چه ضرری دارد؟او افزود.«مکالمه درست، گفتگوی اخلاقی این است: چه نیازی است؟چرا یک دانش آموز کلاس چهارم برای یادگیری ریاضی باید توسط فروشنده شخص ثالث ردیابی شود؟

ابی رافر، معلم جبر دبیرستانی در دالاس، گفت که او با چند برنامه آزمایش شده و بسیاری دیگر در طول دو سال آموزش از راه دور بسیار پیچیده کار کرده است.

وی گفت ، ولسوالی های مدرسه در طول بیماری همه گیر احساس فشار می کردند تا سریع کلاس را با گزینه های آنلاین جایگزین کنند ، اما بیشتر معلمان وقت یا توانایی فنی برای کشف میزان داده های خود را ندارند.

روفر گفت: "اگر مدرسه به شما می گوید از این برنامه استفاده کنید و شما این دانش را ندارید که ممکن است اطلاعات دانش آموزان شما را ضبط کند ، برای من یک نگرانی بزرگ است."

وی گفت ، بسیاری از دانشجویان وی از آمریکای لاتین یا پناهندگان از افغانستان مهاجرت می کنند ، و برخی از آنها در حال حاضر از چگونگی استفاده از اطلاعات در مورد مکان ها و خانواده های خود در برابر آنها می ترسند.

او گفت: "از آنها انتظار می رود که به دنیایی که همه فن آوری است بپردازند ،" و برای بسیاری از آنها این یک مانع دیگر است که انتظار می رود بر آن غلبه کنند. "وی گفت ، < Pan> ولسوالی های مدرسه در طول همه گیر احساس فشار می کردند تا سریع کلاس را با گزینه های آنلاین جایگزین کنند ، اما بیشتر معلمان وقت یا توانایی فنی برای کشف میزان داده های خود را ندارند.