A center aligned image with caption -->
خدمات ترافیک کشتی (VTS) سیستم های سمت ساحل هستند که از ارائه پیام های اطلاعاتی ساده به کشتی ها ، مانند موقعیت سایر هشدارهای مربوط به ترافیک یا خطر هواشناسی ، تا مدیریت گسترده ترافیک در یک بندر یا آبراه متغیر است.
به طور کلی ، کشتی هایی که معمولاً از طریق رادیو به گزارش منطقه VTS وارد می شوند و ممکن است توسط مرکز کنترل VTS ردیابی شوند.
کشتی ها باید از فرکانس خاصی برای هشدارهای ناوبری یا سایر هشدارها مراقبت کنند ، در حالی که در صورت وجود خطر یک حادثه یا در مناطقی که جریان ترافیک تنظیم می شود ، مستقیماً توسط اپراتور VTS تماس گرفته می شود تا در مورد زمان انجام مشاوره داده شود.
مقررات SOLAS V/12 - خدمات ترافیک کشتی بیان می کند که دولت ها ممکن است VT ها را ایجاد کنند که به نظر آنها حجم ترافیک یا میزان ریسک چنین خدماتی را توجیه می کند.
توسعه VTS
به طور سنتی ، استاد یک کشتی مسئولیت مسیر و سرعت کشتی را بر عهده داشته است که در صورت لزوم توسط یک خلبان کمک می کند. کشتی هایی که به یک بندر نزدیک می شوند ، با استفاده از سیگنال های پرچم ، ورود خود را اعلام می کنند.
با توسعه رادیو در اواخر قرن نوزدهم ، تماس رادیویی از اهمیت بیشتری برخوردار شد. اما توسعه رادار در طول جنگ جهانی دوم امکان نظارت دقیق و پیگیری ترافیک حمل و نقل را فراهم کرد.
اولین رادار نظارت بر بندر جهان در ژوئیه سال 1948 در لیورپول ، انگلستان افتتاح شد. و در مارس 1950 ، یک سیستم نظارت رادار در لانگ بیچ ، کالیفرنیا ، ایالات متحده ایجاد شد - اولین سیستم از این دست در کشور. توانایی اداره ساحلی برای پیگیری ترافیک حمل و نقل توسط رادار ، همراه با تسهیلات برای انتقال پیام های مربوط به ناوبری به آن کشتی ها از طریق رادیو ، بنابراین اولین سیستم های رسمی VTS را تشکیل می دهد.
ارزش VTS در ایمنی ناوبری برای اولین بار توسط IMO در وضوح A. 158 (ES. IV) شناخته شد - توصیه در مورد سیستم های مشاوره بندر اتخاذ شده در سال 1968 ، اما به عنوان فناوری پیشرفته و تجهیزات برای ردیابی و نظارت بر ترافیک حمل و نقل ، پیچیده تر شد. دستورالعمل های روشنی در مورد استاندارد سازی رویه ها در تنظیم VTS مورد نیاز بود. به طور خاص ، مشخص شد که نیاز به روشن شدن چه زمانی ممکن است VTS ایجاد شود و در بعضی از محله ها ترس را کاهش دهد که یک VTS ممکن است مسئولیت استاد کشتی را برای پیمایش کشتی بر عهده بگیرد.
در نتیجه ، در سال 1985 ، IMO قطعنامه A. 578 (14) را تصویب کرد - دستورالعمل های مربوط به خدمات ترافیک کشتی ، که گفته می شود VTS به ویژه در رویکردها و کانال های دسترسی یک بندر و در مناطقی که چگالی ترافیک بالا دارند ، حرکات مضر استیا محموله های خطرناک ، مشکلات ناوبری ، کانال های باریک یا حساسیت به محیط زیست. این دستورالعمل ها همچنین روشن كرد كه تصمیمات مربوط به ناوبری مؤثر و مانور کشتی با استاد کشتی باقی مانده است. این دستورالعمل ها همچنین بر اهمیت خلبانی در VTS و گزارش های گزارش برای کشتی هایی که از منطقه ای که VTS در آن فعالیت می کند ، تأکید می کند.
تجدید نظر در دستورالعمل های VTS
دستورالعمل های اصلاح شده برای خدمات ترافیک کشتی ، از جمله دستورالعمل های مربوط به استخدام ، صلاحیت ها و آموزش اپراتورهای VTS ، در نوامبر 1997 به عنوان قطعنامه A. 857 (20) به عنوان قطعنامه مونتاژ تصویب شد. NCSR 7 تجدید نظر در دستورالعمل های مربوط به خدمات ترافیک کشتی را به روز کرد تا نسخهتصویب شده در سال 1997 (قطعنامه A. 857 (20)) و آن را برای تأیید و تصویب متعاقب آن توسط مجمع به MSC ارجاع داد.
VTS و Solas
خدمات ترافیک کشتی به طور خاص در کنوانسیون بین المللی ایمنی زندگی در دریا (SOLAS) 1974 ذکر نشده است ، اما در ژوئن 1997 کمیته ایمنی دریایی آیین نامه جدیدی را برای فصل پنجم (ایمنی ناوبری) تصویب کرد ، که در صورت امکان VTS می تواند مشخص شوداجرا شود
فصل V اصلاح شده SOLAS در مورد "ایمنی ناوبری" در دسامبر 2000 به تصویب رسید و در تاریخ 1 ژوئیه 2002 به اجرا در آمد. آیین نامه 12 خدمات ترافیک کشتی آمده است:
- خدمات ترافیک کشتی (VTS) به ایمنی زندگی در دریا ، ایمنی و کارآیی ناوبری و حفاظت از محیط دریایی ، مناطق ساحلی مجاور ، سایت های کاری و تاسیسات خارج از کشور از عوارض جانبی احتمالی ترافیک دریایی کمک می کند.
- دولت های پیمانکاری متعهد می شوند که ترتیب VT ها را ترتیب دهند که به نظر آنها حجم ترافیک یا میزان ریسک چنین خدماتی را توجیه می کند.
- دولت های پیمانکاری برنامه ریزی و اجرای VT ها ، هر جا که ممکن باشد ، دستورالعمل های تهیه شده توسط سازمان را رعایت می کنند. استفاده از VT ها فقط در مناطق دریا در دریاهای سرزمینی یک کشور ساحلی قابل اجبار است.
- دولت های پیمانکاری تلاش می کنند تا مشارکت و رعایت آن ، مفاد خدمات ترافیک کشتی را توسط کشتی هایی که حق پرواز پرچم خود را دارند ، تأمین کنند.
هیچ چیز در این آیین نامه یا دستورالعمل های اتخاذ شده توسط سازمان ، حقوق و وظایف دولت ها را طبق قوانین بین المللی یا رژیم های قانونی تنگه هایی که برای ناوبری بین المللی و خطوط دریایی مجمع الجزایر استفاده می شود ، تعصب نمی کند.
