بدهی / حقوق صاحبان سهام در مقابل بدهی / EBITDA

همه ما می دانیم که هر چه یک شرکت بدهکارتر باشد، خطر ورشکستگی بیشتر است. اما واقعا بهترین راه برای اندازه گیری این بدهی چیست؟در این پست ما دو تا از بهترین نسبت‌های اهرمی شناخته شده را با هم مقایسه می‌کنیم: بدهی / حقوق صاحبان سهام (بده به حقوق صاحبان سهام) و بدهی خالص/EBITDA (بدهی خالص به EBITDA).

نسبت های اهرمی

نسبت‌های اهرمی معیارهای مالی هستند که برای اندازه‌گیری سطح بدهی یک شرکت و توانایی آن در انجام تعهدات مالی خود استفاده می‌شوند. نسبت های اهرمی زیادی وجود دارد، اما در این پست به دو مورد زیر می پردازیم:

بدهی / حقوق صاحبان سهام

این نسبت به طور گسترده شناخته شده و مورد استفاده قرار می گیرد. فرمول آن به شرح زیر است:

مسئله این نسبت این است که ارزش حقوق صاحبان سهام شرکت بسته به سیاست تخصیص سرمایه شرکت می تواند از سالی به سال دیگر نوسان زیادی داشته باشد. در واقع، حقوق صاحبان سهام حتی می تواند منفی باشد. این لزوما به این معنی نیست که وضعیت مالی شرکت بدتر شده است.

مشکل در بیانیه سود انباشته است که یکی از اجزای کل حقوق صاحبان سهام است. این بیانیه از یک طرف سود/زیان کسب و کار را انباشته می کند، بنابراین رشد آن نشانه این است که شرکت در حال تولید سود است که این امر خوبی است. اما از سوی دیگر، همین بیانیه همچنین پول برگشتی به سهامداران را چه به صورت سود سهام یا بازخرید کم می کند. و دومی چیزی است که می تواند سود انباشته را از بین ببرد، تا زمانی که ارزش ویژه منفی شود.

ارزش سهام منفی به خودی خود بد نیست. در واقع، تعداد زیادی شرکت با کیفیت بالا با ارزش ویژه منفی به دلیل سیاست تلافی سهامداران وجود دارد. برخی از نمونه‌ها عبارتند از: انبار خانه ($HD)، مک‌دونالدز ($MCD)، استارباکس ($SBUX)، لوو ($LOW).

شکل 1 . بیانیه های $LOW

در تصویر بالا می بینیم که چگونه از سال 2010، درآمدهای مجدد $LOW به دلیل طرح بازخرید سهم تهاجمی آن، سال به سال کاهش یافته است. به حدی که ارزش سهام آن در سال 2022 منفی شده است.

بدهی خالص/EBITDA

این یک نسبت اهرمی است که بر سنجش توانایی شرکت برای پرداخت بدهی هایش متمرکز است. به صورت زیر محاسبه می شود:

این نسبت نیز عاری از مشکلات نیست. در مرحله اول ، این نسبت است که برای شرکت های مرحله اولیه که هنوز پول درآمده و EBITDA منفی ندارند ، کار نمی کند. و ثانیا ، اگرچه EBITDA یک شرکت معمولاً از یک سال به سال دیگر نسبتاً پایدار است ، درست است که در مورد شرکت های چرخه ای بیشتر سالها ممکن است با EBITDA غیر عادی روبرو شویم که این نسبت را تحریف می کند. در این حالت استفاده از EBITDA نرمال توصیه می شود.

با این حال ، بر خلاف بدهی به برابر ، این نسبت می تواند منفی باشد و هنوز هم معقول باشد ، تا زمانی که EBITDA مثبت باشد. در این حالت ، معنی آن این است که شرکت پول بیشتری نسبت به بدهی دارد. بنابراین تجارت واقعاً اهرم نیست.

کدام نسبت بهتر است؟

همانطور که دیدیم ، هر نسبت مزایا و معایب خود را دارد. بنابراین این سؤال پیش می آید که کدام یک از این دو بهتر است؟کدام یک می تواند ما را نسبت به خطرات شرکتهای بیش از حد بدهکار هشدار دهد؟

بیا یک نگاهی بیندازیم!

برای این کار ، ما قصد داریم برخی از شبیه سازی های Quintiles را برای جهان S& P 500 ، از سال 2005 تا به امروز اجرا کنیم. ما Quintiles را به شرح زیر خواهیم ساخت:

1. برای هر روز اجزای موجود در S& P 500 را در آن روز بگیرید.
2. نسبت آنها را محاسبه کنید.
3. نسبت هایی را که معنی ندارند (عدالت منفی یا EBITDA) تمیز کنید.
4. نسبت ها را بر اساس بخش عادی کنید ، به گونه ای که قابل مقایسه باشند.
5. سهام را با توجه به مقدار نسبت عادی آنها به پنجه ها تقسیم کنید.
6. پنج پرتفوی به همان اندازه وزنی را با اجزای هر پنجه بسازید.

نتایج

شکل 2 بازده تجمعی هر نمونه کارها را نشان می دهد (بدهی ترین شرکت ها در quintile 1 ‘Red Line— - و کمترین بدهی آن در Quintile 5 —dark Green Line— هستند):

شکل 2 . بازده تجمعی اوراق بهادار Quintiles.

ما می بینیم که در هر دو مورد تأیید شده است که در دراز مدت شرکت های بدهکار بازده کمتری نسبت به شرکت های بدهکار کمتری دارند. اگرچه می بینیم که نسبت خالص بدهی به EBITDA قادر به تمایز بهتر بین این دو (گسترش بیشتر بین Quintile 1 و 5) است.

اما آنچه کنجکاوتر است این است که اگر نتایج هر پنجه ای را که فقط از سال 2012 تا 2022 (10 سال گذشته) را تجزیه و تحلیل می کنیم ، تجزیه و تحلیل کنیم ، نسبت بدهی به سهام نمی تواند به درستی آن دارایی ها را با اهرم بالاتر شناسایی کند:

شکل 3. آمار بدهی به سهام Quintiles برای دوره های آغازین (SI) و ده سال گذشته (10y). پنج کوینتیل روی محور x و مقدار هر آمار در محور y ترسیم شده است.

یکی از توضیحات بالقوه برای این از دست دادن آلفا ممکن است محبوبیت خرید در سالهای اخیر باشد. این امر باعث شده است كه تعداد بیشتری از شركتها بخش بزرگی از جریان نقدی خود را برای خرید مجدد سهام اختصاص دهند ، بنابراین ارزش سهام خود را كاهش می دهند و بنابراین ، تحریف نسبت بدهی به سهام خود را.

در مقابل ، آمار خالص بدهی به Ebitda Quintiles با گذشت زمان سازگار است و خطی و استحکام بیشتری را در نتایج نشان می دهد:

شکل 4آمار خالص بدهی به Ebitda Quintiles برای دوره های آغازین (SI) و ده سال گذشته (10y). پنج کوینتیل روی محور x و مقدار هر یک از محور y ترسیم شده است.

در شکل 4 ما به وضوح می بینیم که چگونه دارایی هایی با بدهی بالاتر (Quintile 1) خطر بسیار بیشتری (نوسانات بالاتر ، کاهش بالاتر ، بتا بالاتر) نسبت به دارایی های کم هزینه دارند. علاوه بر این ، آنها بازده کمتری دارند ، بنابراین نسبت شارپ پایین تر و آلفا پایین تر.